”Ik heb geen kinderen die ik op een bepaalde tijd moet ophalen en mijn man was op dat moment in het buitenland. Ik had voor mijn gevoel toch niks beters te doen.” Nadira omschrijft zichzelf als harde werker en was niet gewend om om hulp te vragen en haar grenzen aan te geven. Hier werd ze vorig jaar mee geconfronteerd toen ze na een auto ongeluk met een zware hersenschudding thuis kwam te zitten.

Het re-integreren ging tot twee keer toe helemaal niet goed, omdat Nadira te snel weer wilde beginnen: “Dat had aan de ene kant te maken met een bepaalde werkdruk. Hoewel niemand onmisbaar is, voelde dat in mijn werk in het onderwijs wel zo. De klas is helemaal ingericht op jou en jij regelt alles, dus je voelt je verantwoordelijk. Aan de andere kant is dat ook altijd mijn instelling geweest: hupsakee gaan met die banaan en als het niet gaat, nog wat harder werken. Op het moment dat dat harde werken fysiek niet ging, stond mijn hele wereld op z’n kop.” Hoewel Nadira’s klachten van de aanrijding verdwenen, ging ze zich steeds slechter voelen. Ze kreeg last van een depressie en burn-out klachten. Haar werkgever is hier op een goede manier mee omgegaan waardoor Nadira uiteindelijk weer aan het werk kon. Ze vertelt ons over haar ervaringen met het verzuim en wat ze van deze periode heeft geleerd.

Vertrouwen geven en niet te veel verwachten

Nadira is blij met het vertrouwen en begrip dat haar werkgever haar in die moeilijke tijd gaf: “Hij vertelde me dat hij er alle vertrouwen in had dat ik weer terug zou komen, hij zei dat ik een goede leerkracht ben en dat hij het belangrijk vond dat ik de tijd kreeg die ik nodig had om langzaam de taken weer op te bouwen.”

Ze vond het ook fijn dat er geen verwachtingen vanuit haar werkgever en collega’s waren en zijn die haar stress verhogen. “De enige verwachting die mijn werkgever had en heeft is dat ik zelf duidelijk moet aangeven hoe de vlag erbij hangt.”

Benader je werknemer als mens en niet als risico voor het bedrijf

“De belangrijkste tip die ik werkgevers zou willen meegeven is je werknemer als een mens benaderen en ervan uitgaan dat die persoon net zo graag weer wil werken als jij. Zie je werknemer niet als een risico voor jouw bedrijf als je merkt dat het niet goed gaat. Daar heeft een werknemer niks aan, want die zal dan alleen denken ‘o nee, straks raak ik mijn baan kwijt, dus ik ga nog harder werken’. Als je een werknemer benadert als risico, verhoog je de stress juist en dus de kans dat iemand uitvalt.”

Breng je eigen behoeften in kaart

Nadira heeft ook een tips voor werknemers die te maken hebben met stress: “Luister naar jezelf en breng in kaart wat jouw verwachtingen zijn, maar ook wat de verwachtingen van de ander zijn en in hoeverre die overeenkomen. Let er ook op in hoeverre jij de verwachting van de ander invult of dat de verwachting daadwerkelijk zo is. Zorgen dat alles duidelijk is afgesproken, je eigen grenzen aangeven en je eigen behoeften volgen is heel belangrijk. En onthoud: uitgaan van jouw behoeften en je grenzen aangeven betekent niet dat je geen hart hebt voor de zaak of voor een ander.”

Ga het gesprek aan

“Heb je als werknemer het gevoel dat je tegen je werk aanhikt of ervaar je stress? Bespreek het dan en ga nooit denken ‘het moet maar, het moet maar’. Daarnaast is het als collega’s onderling ook belangrijk om op elkaar te letten. Mijn naaste collega weet beter hoe ik erbij loop dan mijn directeur. Ga als naaste collega in gesprek met de betreffende persoon als je echt denkt dat het de verkeerde kant op gaat. Ga naar je leidinggevende, niet om te roddelen, maar gewoon om iemand hulp te geven.”

Ga naar een bedrijfsarts!

Nadira adviseert anderen om naar een bedrijfsarts te gaan. Zelf heeft ze dat in eerste instantie niet gedaan, omdat ze zich niet zo bewust was van de ernst van de situatie en er het liefst niet te lang bij stil wilde staan: “Ik had in het begin last van concentratieproblemen en als ik bij de bedrijfsarts was geweest dan had die waarschijnlijk gezegd: ‘jij kan het wel willen, maar aan het werk gaan zit er gewoon nog niet in’. Dan was het fiasco van twee keer proberen te re-integreren zonder succes mij en mijn werkgever waarschijnlijk bespaard gebleven.”

Voor re-integratie is een plan nodig

Achter re-integratie moet een goed plan zitten, dat schept voor iedereen duidelijkheid. “Als je gaat re-integreren is het vervelend als collega’s niet precies weten wat ze aan je hebben.” Nadira merkte dat ze het fijn vond om afgebakende taken te krijgen in het begin. “De taken moeten niet te zwaar worden, maar helemaal niks doen voelt ook niet goed. Als je er voor spek en bonen bij zit, kan dat de burn-out klachten alleen maar versterken, omdat je je niet van waarde en niet goed genoeg voelt. Als je met een afgebakende taak iets kan bijdragen kunnen collega’s hun waardering uitspreken.”