“Om een betere balans met thuis te krijgen ben ik in 2014 uit de accountancy gestapt en bij het Ministerie van Defensie gaan werken. Ik zag niet hoe ik mijn vorige baan zou moeten combineren met het moederschap. Hoewel ik dacht dat ik de enige was, ontdekte ik dat veel meer collega’s daar tegenaan liepen, maar dat niet bespreekbaar durfden te maken. Het is voor werkgevers denk ik heel belangrijk dat ze het gesprek met hun werknemers hierover aangaan. Mensen zullen zich steeds eerder in hun leven bewust worden van wat ze willen en als dat niet aansluit bij hun werk een andere baan zoeken. Dat Fayyaz als één van de weinige vaders wel al vijf weken verlof kreeg, zie ik als een groot geschenk. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn voor moeders waarvan de partner dat niet krijgt.

Als je er, juist in die beginperiode, helemaal alleen voor staat, lijkt ‘t me heel zwaar om al die verantwoordelijkheid alleen te moeten dragen. Fayyaz heeft door die periode een band kunnen opbouwen waar hij dolgelukkig mee is. Desondanks trok Aiden meer naar mij toe. Misschien omdat ik 1 dag extra ouderschapsverlof heb opgenomen. De periode thuis door corona heeft ervoor gezorgd dat hij nu net zoveel naar Fayyaz trekt als naar mij als er iets is. Dat bewijst nog maar weer eens hoe belangrijk het is dat beide ouders voldoende aanwezig zijn. Ook voor bedrijven valt er veel te winnen als ze bij hun medewerkers benadrukken hoe belangrijk het is de balans te bewaken. Bijvoorbeeld door meer thuiswerken toe te staan. Op dit moment worstel ik met de gedachte om mijn dag ouderschapsverlof deels door te zetten en dus mijn contract terug te brengen van vier naar drie dagen. Als ik blijvend meer thuis zou kunnen werken, is dat niet nodig.”