Bob Kaptein

Bedrijf: Maison Kelder
Functie: Directeur en eigenaar
Aantal medewerkers: 110

Lees verder

 

Waarom is de discussie over het partnerverlof vaak een financiële discussie? We moeten het eens over de menselijke kant hebben.

 

Zo werkt het bij Maison Kelder

Bob Kaptein is directeur en eigenaar van banketbakkerij Maison Kelder in Den Haag. Hij stuurt een team aan van ongeveer 110 medewerkers en houdt daarbij altijd rekening met het menselijke aspect: “Waarom is de discussie over het partnerverlof vaak een financiële discussie? We moeten het eens over de menselijke kant gaan hebben.” Sinds 2015 biedt hij zijn medewerkers een maand extra partnerverlof, 100% betaald.

 

Ik vind dat in deze belangrijke periode beide ouders tijd moeten hebben om bij hun kind te zijn.

 

Eén medewerker zei expliciet dat hij heel trots was om bij een bedrijf te werken waar 100% betaald partnerverlof wordt aangeboden voor een lange periode.

 

Als je open gesprekken voert met je medewerkers weet je ruim van tevoren wanneer je medewerker het verlof zal opnemen.

Wanneer is het thema partnerverlof bij jou gaan spelen?

“Ik heb een voorliefde voor Scandinavië en de Scandinavische manier van leven. Dat betekent in balans zijn en minder gehaast, maar er bestaan daar ook minder verschillen tussen vrouwen en mannen. Dat zie in je in veel dingen terug: het onderwijs, het bedrijfsleven en genderneutraliteit bijvoorbeeld. Er wordt dus ook veel minder onderscheid gemaakt tussen vrouwen en mannen als het gaat om verlof: zo krijg je als partner in Noorwegen een jaar betaald partnerverlof.”

Dat werkt voor jou dus als inspiratie?

“Absoluut. Ik ben er fundamenteel van overtuigd dat kansen voor iedereen mogelijk moeten worden gemaakt. Dat is in Nederland in het geval van ouders niet zo: moeders beginnen vanaf het eerste moment een sterke band op te bouwen met het kind, terwijl hun partners dat beetje bij beetje moeten doen. Ik vind dat in deze belangrijke periode beide ouders tijd moeten hebben om bij hun kind te zijn. Vanuit die overtuiging ben ik me gaan verdiepen in het onderwerp, en ben ik het ‘gewoon’ gaan doen.”

Was het zo makkelijk? ‘Gewoon doen?’

“Nou, het begon eigenlijk met een werknemer die door een scheiding minder bij zijn kinderen kon zijn. Ik heb hem toen flexibele werktijden aangeboden: de ene week wat meer werken en de andere week wat minder, zodat hij meer bij zijn kinderen kon zijn. Daar heeft hij dankbaar gebruik van gemaakt.”

“Daarna dacht ik: de eerste medewerker die bij me aanklopt en vertelt dat er een kind op komst is, wil ik aangeven dat er een ruim verlof mogelijk is. Twee jaar geleden was het zover, en direct daarna was er een tweede werknemer met een kind op komst. Ik kreeg dus direct de mogelijkheid om hen te zeggen: “Van harte!” zowel met de baby als met het uitgebreide verlof. Ondertussen hebben drie medewerkers van het uitgebreide verlof gebruikgemaakt.”

Was het veel werk om het verlof mogelijk te maken?

“Ik heb het eigenlijk met zo weinig mogelijk administratie gedaan. De kersverse vaders kregen voor die bepaalde periode extra vakantieverlof opbouw. Er zijn veel mannen die hun normale vakantieverlof gebruiken om bij hun pasgeboren kind te kunnen zijn, maar dat vind ik echt niet kunnen. Mijn medewerkers krijgen dus een maand extra vakantieverlof als ze een kind krijgen, en daarmee is het geregeld.”

Wat was de reactie van de kersverse vaders?

“Eén medewerker zei expliciet dat hij heel trots was om bij een bedrijf te werken waar 100% betaald partnerverlof wordt aangeboden voor een lange periode. En naderhand zei een ander: “Dit was geweldig. Ik kwam er pas achter wat jij hebt mogelijk gemaakt toen de kleine geboren was.” Nou, dan is het klaar. Dan ben ik verkocht. Mijn doel is daarmee bereikt.”

Is dat dan ook de belangrijkste winst voor jou als werkgever?

“Zeker. Als iemand tegen mij zegt: “Bob, ik ben zo blij dat ik deze eerste weken van mijn kind heb mogen en kunnen meemaken” dan krijg ik kippenvel en dat is waar het mij om gaat. Ik kan me wel helemaal kapot berekenen: hij is nu een blije medewerker met een lager verzuim en dat levert me zoveel euro op, maar daar wil ik niet aan beginnen. Ik wil het iemand gunnen. Zo is één van de medewerkers die uitgebreid verlof heeft opgenomen ondertussen niet meer werkzaam bij ons. Dan zou ik me dus kunnen afvragen: was het het allemaal wel waard, heeft het me niet te veel gekost? Maar daar wil ik helemaal niet mee bezig zijn. Nee. Ik ben nog steeds blij dat hij daarvan heeft kunnen genieten. Hij zal altijd positief terugkijken op die periode.”

Hoe zijn de werkzaamheden tijdens de verlofperiode opgevangen?

“Dat is eigenlijk heel natuurlijk gegaan. Ik ben me ervan bewust dat dat bij ons makkelijker is dan in een bedrijf waar slechts 10 mensen werken. Maar ook dan is er absoluut een oplossing mogelijk. Als je open gesprekken voert met je medewerkers weet je ruim van tevoren wanneer je medewerker het verlof zal opnemen. Bij ons was er dus genoeg tijd om te kijken hoe we dat gingen opvangen. Iedereen is vervangbaar, al denken we zelf vaak van niet.”

Je hebt zelf ook kinderen. Hoe heb je de periode rondom en na hun geboorte ingericht?

“Ik was toen ook al eigen baas maar helaas nog niet zo bezig met het thema. Ik heb dus niet het uitgebreide verlof opgenomen. Ik wou dat ik een werkgever had die me dat had geboden. Ik probeer dat nu wel goed te maken. Laatst vroeg iemand mij, toen ik m’n kinderen van school haalde: ‘Werk jij eigenlijk?’ Terwijl ik een eigen bedrijf heb waar ik 110 mensen aanstuur. Dat vond ik het grootste compliment dat ik kon krijgen.”

Heb je tips voor andere werkgevers die met de WIEG aan de slag gaan?

“Als je de verlenging van het partnerverlof alleen ziet als een wettelijke verplichting dan wordt het lastig. Ik hoop dat werkgevers gaan denken: door uitgebreid verlof betaald aan te bieden geef ik mensen een kans die ze niet eerder hebben gekregen, namelijk om bij hun pasgeboren kind te kunnen zijn. Als je dat omarmt wordt het een stuk makkelijker en ook leuker om ermee aan de slag te gaan.”

Jij biedt het verlof 100% betaald aan. Wat vind je van het feit dat wettelijk slechts 70% verplicht is?

“Dat vind ik te gek voor woorden. Op die manier wordt de discussie over het opnemen van verlof een financiële discussie, terwijl eigenlijk de vraag moet zijn: waarom doen we dit? Het antwoord daarop lijkt me heel simpel: omdat we het iederéén gunnen, los van het salaris of de financiële mogelijkheden van werknemers. Stel dat een medewerker naar me toe zou komen en zou vragen: ‘zou ik de verlofuren ook uitbetaald kunnen krijgen in plaats van ze op te nemen?’ dan zou ik dat absoluut weigeren. Want nogmaals, het gaat me niet om geld, het gaat me om het feit dat je bij je kind kan zijn.”

Video
Delen

Uw naam

E-mail

Naam ontvanger

E-mail adres ontvanger

Uw bericht

Verstuur

Share

E-mail

Facebook

Twitter

Google+

LinkedIn

Contact

Verstuur

Aanmelden

Meld aan